previous next
ĕtĭam-tum and (more rarely) ĕtĭam-tunc ,
I.conj., even then, till that time, till then, still.
I. With imperf. tense (so usually): omnes etiamtum retinebant illum Pericli sucum; “sed erant paulo uberiore filo,Cic. de Or. 2, 22 fin.: “etiamtum vita hominum sine cupiditate agitabatur,Sall. C. 2, 1; id. J. 63, 6: “manebant etiamtum vestigia monentis libertatis,Tac. A. 1, 74: “nam etiamtum Agricola Britanniam obtinebat,id. Agr. 39; Suet. Tib. 42; so with cum, while ... still: “cum isti etiamtum de Sthenio in integro tota res esset,Cic. Verr. 2, 2, 39 fin.; “cum etiamtum,id. ib. 2, 5, 34; Sall. J. 51, 2.—
B. The imperf. is sometimes represented by,
2. By the praes. histor.: “narrat, ut virgo ab se integra etiamtum siet,Ter. Hec. 1, 2, 70.—
3. By the pluperf.: “neque is deductus etiamtum ad eam (erat),Ter. Eun. 3, 5, 22. —
II. With other tenses (very rare): “illi qui etiamtum, cum misereri mei debent, non desinunt invidere,Cic. Att. 4, 5, 1; cf. App. M. 3, p. 134, 1. Vid. Hand, Turs. II. pp. 596-600.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: