I.gen. plur. extremitatium, Plin. 29, 2, 9, § 32; cf. infra), f. extremus, the extremity, end of a thing (class.): “infinitas regiones, quarum nulla est ora, nulla extremitas,” Cic. Fin. 2, 31, 102: mundus globosus est fabricatus, quod σφαιροειδὲς Graeci vocant: “cujus omnis extremitas paribus in medio radiis attingitur,” outer circumference, id. Univ. 6: “circuli,” Plin. 2, 17, 14, § 73; cf.: “extremitatem et quasi libramentum (esse), in quo nulla omnino crassitudo sit (opp. punctum and lineamentum),” superficies, Cic. Ac. 2, 36, 116: “picturae,” the outer edge, outline, Plin. 35, 10, 36, § 68.—In plur.: “Aethiopiae,” Plin. 6, 30, 35, § 188: “lacuum,” id. 31, 7, 39, § 73: “corporis,” id. 28, 6, 17, § 61; cf. absol.: “febrium accessiones cum frigore extremitatum,” the extremities, id. 23, 1, 24, § 48.—As rhet. t. t.: “extremitates,” extremes, extreme opposites, Quint. 11, 3, 15.—As gram. t. t., the termination, Prisc. ad Julian. Ep. §§ 5, 6.
This text is part of:
View text chunked by:
extrēmĭtas , ātis (