I.a flecing away, flight (rarely, but class.; cf.: “perfugium, refugium, asylum): effugiumque fugae prolatet copia semper,” Lucr. 1, 983: “effugium praecludere eunti,” id. 3, 523; cf. id. 1, 974: “dare effugium alicui,” Liv. 23, 1, 8; Tac. H. 1, 43: “patēre in publicum,” Liv. 24, 26: “nullam ne ad effugium quidem navem habentibus,” id. 21, 43 et saep.: “mortis,” Cic. Verr. 2, 5, 64 fin.—In the piur.: “ob nostra effugia,” Verg. A. 2, 140; Tac. A. 12, 56; 15, 63.—
II. Concr., a means or way of escape: “alias (bestias) habere effugia pennarum,” Cic. N. D. 2, 47, 121; cf. Tac. A. 2, 47; 3, 42; 12, 31; 16, 15; Vulg. 2 Reg. 15, 14.