previous next
incĭtātĭo , ōnis, f. incito,
I.an inciting, incitement in an act. and pass. sense (Ciceron.).
I. Act., an inciting, rousing, instigating: “languentis populi,Cic. de Or. 2, 9, 35: “acris et vehemens,id. ib. 2, 43, 183.—
II. Pass., violent motion, rapidity, vehemence, ardor, energy.
A. Lit.: “qui (sol) tanta incitatione fertur, ut, celeritas ejus quanta sit, ne cogitari quidem possit,Cic. Ac. 2, 26, 82: “ejaculari incitatione,Scrib. Comp. 84.—
B. Trop.: est quaedam animi incitatio atque alacritas naturaliter innata omnibus, * Caes. B. C. 3, 92, 3: “mentis,Cic. Div. 1, 40, 89: “sic evolavit oratio, ut ejus vim atque incitationem aspexerim,id. de Or. 1, 35, 161.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: