I.not knowing, ignorant of a thing (not used by Plaut. or Ter.; v. Ritschl, Proleg. p. 64 sq.; and cf. insciens); constr., absol., with gen., rarely with de, an acc., an inf., or a rel. clause (class.).
(α).
Absol.: “distinguere artificem ab inscio,” Cic. Ac. 2, 7, 22: “is, quem vos ad mortem inscii misistis,” ignorantly, id. Planc. 16, 40: “inscios inopinantesque Menapios oppresserunt,” Caes. B. G. 4, 4: “omnibus insciis, neque suspicantibus,” Hirt. B. Afr. 37.—
(δ).
With acc.: at enim scies ea, quae fuisti inscius, Turp. ap. Non. 501, 18.—* (ε) With inf.: “imperii flectere molem haud inscius,” Stat. Th. 3, 387 sq.: sutrinas facere inscius, Varr. ap. Non. 168, 17.—(ζ) With rel. clause: “inscii quid in Aeduis gereretur,” not knowing, Caes. B. G. 7, 77: “unde vitam sumeret inscius,” Hor. C. 3, 5, 37.— (η) With subj., Verg. A. 1, 718. —
B. Special phrase: non sum inscius, I am by no means unaware, I know very well: “nec vero sum inscius, esse utilitatem in historia,” Cic. Fin. 5, 19, 51.—*