previous next
lăbĕfăcĭo , fēci, factum (labefactarier, Ter. Eun. 3, 3, 5), 3,
I.v. a.; pass.: lăbĕfīo , factus, fieri labo-facio, to cause to totter, to shake, loosen, to make ready to fall (Cic. uses only labefactus).
II. Trop.
A. To cause to waver, to shake a person in his mind, principles, or fidelity: aliquem, Laber. ap. Macr. S. 2, 7: “quem nulla umquam vis, nullae minae, nulla invidia labefecit,Cic. Sest. 47, 101. primores classiariorum, to shake their fidelity, excite them to mutiny, Tac. A. 15, 51: “sic animus vario labefactus vulnere nutat,Ov. M. 10, 375; cf. “in Greek construction: magno animum labefactus amore,shaken, disquieted, Verg. A. 4, 395. —
B. To shake, weaken; to overthrow, ruin, destroy: “haec (res publica) jam labefacta,Cic. Har. Resp. 27, 60: “quo, per contumeliam consulum, jura plebis labefacta essent,Liv. 3, 64: “nihil hunc amicitia Sejani, sed labefacit haud minus ad exitia Macronis odium,Tac. A. 6, 29 (35): “si priorem aetate et jam labefactum demovisset,id. ib. 4, 60: “ne quis contagione ceteros labefaciat,Col. 6, 5, 1; cf. Tac. H. 2, 93: fidem, to shake or weaken one's credit, Suet. Vesp. 4.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: