I.a common servant, drudge, employed in all kinds of menial occupations (class.): tu illi mediastinus, Cato ap. Non. 143, 9: “atque bubulcus,” Lucil. ib. 7: “exercitus collectus ex senibus desperatis, ex agresti luxuria, ex rusticis mediastinis, decoctoribus,” Cic. Cat. 2, 3, 5 (dub.): “tu mediastinus tacitā prece rura petebas,” Hor. Ep. 1, 14, 14; Col. 2, 13, 7; 1, 9, 3: “Prodicus instituens quam vocant iatralepticen, reunctoribus quoque medicorum, ac mediastinis vectigal invenit,” i. e. medical assistants, Plin. 29, 1, 2, § 4; Dig. 4, 9, 1, § 5.
mĕdĭastīnus , i, m. id.,