previous next
mălĕvŏlus (mălĭv- ), a, um, adj. male-volo,
I.ill-disposed towards any one, disaffected, envious, spiteful, malevolent.
I. Adj. with dat., or in with acc. (class.): “si omnibus est malevolus,Cic. Fam. 2, 17, 7: “Cato in me turpiter fuit malevolus,id. Att. 7, 2, 7.—Transf., of things: “sermones,Cic. Fam. 3, 10, 10.—
II. Substt.
A. -lĕvŏlus , i, m., an ill-disposed person, a foe, an enemy: “omnium malevolorum, iniquorum, invidiosorum animos frangerem,Cic. Balb. 25, 56: “et invidi et malevoli et lividi,id. Tusc. 4, 12, 28.—
B. Mălĕvŏla , ae, f., a female enemy, foe: “mea inimica et malevola,Plaut. Poen. 1, 2, 181.—Hence, mălĕvŏlē , adv., malevolently (late Lat.), Aug. in Psa. 68, Serm. 27.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: