I.nom. sing. nostratis, Cass. Hem. ap. Prisc. p. 943 P.), adj. noster, of our country, native: arma nostratia, Cato ap. Prisc. p. 943 P.: “verba nostratia,” Cic. Fam. 2, 11, 1: “mirifice capior facetiis, maxime nostratibus,” id. ib. 9, 15, 2: “nostrates philosophi,” id. Tusc. 5, 32, 90: “tertium genus nostrates vocant silvestre,” Plin. 16, 16, 28, § 70: “nostras cunila,” Col. 9, 4, 6: “nostrates gallinae,” id. 8, 2, 13; Plin. 15, 11, 10, § 37.
nostras , ātis (old form of the