previous next
nūgātōrĭus , a, um, adj. nugator,
I.trifling, worthless, useless, futile, nugatory: “nugatoriae artes,” i. e. lies, Plaut. Trin. 4, 2, 2: “boves Ligustici,worthless, useless, Varr. R. R. 2, 5, 9; so, “unguentum,id. L. L. 7, § 64 Müll.: “ad probandum res infirma nugatoriaque,Cic. Caecin. 23, 64: “illud valde leve est ac nugatorium,id. Fam. 11, 2, 3: “in malā nugatoriāque accusatione,id. Rosc. Am. 15, 42: “genus argumentationis,not to the point, Auct. Her. 2, 20, 31: genus deorum, Aug. Civ. Dei, 4, 27.—As subst.: -gātōrĭus , ii, m., a worthless fellow, nugatorium vocant, Sen. Ep. 36, 2.—Hence, adv.: nūgātōrĭē , triflingly, frivolously: “tenuiter et nugatorie respondere,Auct. Her. 4, 36, 48.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: