I.v. n., to ride towards, ride up to (not ante-Aug.).
(α).
With dat.: “obequitando castris,” Liv. 2, 45: “portis,” id. 21, 54; 29, 34: “moenibus,” Curt. 8, 10, 6: “peditibus,” id. 10, 9, 16: “agmini,” id. 3, 10, 4: “ordinibus,” Amm. 24, 1, 1.—
(γ).
Absol.: “insolentissime,” Val. Max. 3, 2, 21: “voces obequitantis acceptae,” Flor. 4, 2, 50. —*
II. Trop.: “non obequitabit nec illis vibrantibus concitatisque sententiis velut missilibus utetur,” Quint. 12, 9, 3.