I. Lit., full of complaints, complaining, querulous (mostly poet.; “not in Cic.): (senex) difficilis, querulus, laudator temporis acti,” Hor. A. P. 173: “ululatus,” Ov. H. 5, 73: “dolor,” id. Tr. 3, 8, 32: “vox,” id. A. A. 2, 308: “fastus,” Mart. 12, 75, 7: “calamitas,” Curt. 5, 5, 12: “libelli rusticorum,” Plin. Ep. 9, 15, 1: “nec querulus essem,” id. Pan. 4, 9, 21.—
II. Poet., transf., of animals and things, softly complaining, uttering a plaintive sound, murmuring, cooing, warbling, chirping, etc.: “querulae cicadae,” Verg. G. 3, 328; cf.: “nidus volucrum,” Ov. Med. Fac. 77: “rana,” Col. 10, 12: “capella,” Mart. 7, 31, 3: “fetus suis,” Petr. 133: “chorda,” Ov. Am. 2, 4, 27: “tibia,” Hor. C. 3, 7, 30: “tuba,” Prop. 4 (5), 3, 20.