I.gen. plur. quingentum, Liv. 10, 37, 5, etc.: “quingentorum,” Tac. A. 6, 34; Just. 2, 11), num. adj. quinque-centum.
I. Five hundred: “quingentos uno ictu occidere,” Plaut. Mil. 1, 1, 52: “non plus mille quingentum aeris afferre,” Cic. Rep. 2, 22, 40: “drachmae,” Hor. S. 2, 7, 43; Suet. Galb. 5: “quingentum milium verborum,” Varr. L. L. 6, § 37 Müll.; so, “quingentum,” Gell. 7, 14, 8: “quingentorum milium,” Just. 2, 11, 15.—
II. Indefinitely, for a great number, five hundred, Plaut. Curc. 4, 4, 31; cf.: “milia quingenta,” thousands upon thousands, Cat. 95, 3.