I. (Acc. to secedo, I. B. 1.) A going aside to consult, etc., a withdrawal: “seductiones testium, secessio subscriptorum,” Cic. Mur. 24, 49: “milites vesperi secessionem faciunt,” Caes. B. C. 1, 20, 1: “primores, secessione factā, etc.,” having withdrawn, Liv. 21, 14, 1. —
II. (Acc. to secedo, I. B. 2.) A political insurrectionary withdrawal or separation; a schism, secession (the prevailing signif. of the word; “syn.: defectio, seditio): ultima rabies secessio ab suis habebatur,” Liv. 7, 40, 2: “secessionem tu illam existimasti, Caesar, initio, non bellum,” Cic. Lig. 6, 19: “tum demissi populo fasces, tum provocationes omnium rerum, tum secessio (pern. secessiones) plebis, etc.,” Cic. Rep. 1, 40, 62 Mos. N. cr.; cf. Liv. 2, 32 sq.; 3, 39; Caes. B. C. 1, 7: “per secessionem armati Aventinum occupavere,” Sall. J. 31, 17: “in secessione Crustumerinā,” Varr. L. L. 5, § 81 Müll.; cf.: “secessio ab decemviris facta est,” Liv. 3, 51: “in Aventinum montem secessionem factam esse,” id. 2, 32.