previous next
sōlor , ātus, 1,
I.v. dep. a.
I. To comfort, console, solace (poet. and in post-Aug. prose; “while consolor is class.): diffidentem verbis solatur suis,Plaut. Ep. 1, 2, 9: “lenire dolentem Solando cupit,Verg. A. 4, 394: “quos bonus Aeneas dictis solatur amicis,id. ib. 5, 770; Ov. F. 5, 237: “inopem et aegrum,Hor. Ep. 2, 1, 131; Verg. A. 9, 290; Cat. 38, 5: “solantia tollite verba!your words of comfort, Ov. M. 11, 685: “solandus cum simul ipse fores,id. Tr. 5, 4, 42: “et Caesar quamvis posthabitam deciens sestertii dote solatus est,Tac. A. 2, 86.—
II. With inanim. and abstr. objects, to soothe, ease, lighten, lessen, relieve, assuage, mitigate: “famem concussā quercu,Verg. G. 1, 159: “fluviis gravem aestum,Hor. C. 2, 5, 7: “laborem cantu,Verg. G. 1, 293: “aegrum testudine amorem,id. ib. 4, 464: “curas,id. A. 9, 489: “metum,id. ib. 12, 110: “lacrimas,Ov. F. 2, 821: “singulorum fatigatio quamlibet se rudi modulatione solatur,Quint. 1, 10, 16: “desiderium fratris amissi aut nepote ejus aut nepte,Plin. Ep. 8, 11, 3: “cladem Lugdunensem,Tac. A. 16, 13 fin.: “quamvis repulsam propinqua spes soletur,id. ib. 2, 36.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: