I. Act., that causes great damage or loss, ruinous, destructive.
A. Lit.: “uti (regio) bonum caelum habeat, ne calamitosum sit,” Cato, R. R. 1, 2: “per omnes partes provinciae te tamquam aliquam calamitosam tempestatem pestemque pervasisse,” Cic. Verr. 2, 1, 38, § 96; cf. “calamitas, I.: tempestas,” Dig. 19, 2, 15, § 2.—
B. Trop., destructive, disastrous, ruinous, pernicious, calamitous: “acer bissimum et calamitosissimum bellum,” Cic. Phil. 11, 13, 34: “hoc enim ipsum, utile putare quod turpe sit, calamitosum est,” id. Off. 3, 12, 49: “exitus hujus calamitosissimi belli,” id. Fam. 6, 21, 1: “fuga patriae calamitosa,” id. Div. 1, 28, 59: “plebi incendium,” Sall. C. 48, 2: victoriae funestae populo Romano et calamitosae, *Suet. Calig. 23: “quid hac clade tristius? quid calamitosius?” Flor. 3, 18, 15.—
II. Pass., suffering great damage, exposed to injury, unfortunate, miserable, unhappy.
A. Lit.: “loca,” Cato, R. R. 35, 1; 1, 2: “agri vectigal,” Cic. Agr. 2, 29, 80: “hordeum,” Plin. 18, 7, 18, § 79.—
B. Trop.: “calamitosum dicitur malis et calamitatibus praegravatum,” Non. p. 33, 26: “homines miseri et fortunā magis quam culpā calamitosi,” Cic. Fam. 9, 13, 3; so id. Tusc. 4, 38, 82: “calamitosum est bonis everti, calamitosius cum dedecore,” id. Quint. 31, 95: id. Div. in Caecil. 21, 70: “otium,” id. Fin. 5, 19, 54: “res misera et calamitosa,” id. Rosc. Am. 28, 77: “calamitosissimus omnium Regulus,” Sen. Ep. 71, 17.—* Adv.: călămĭtōsē , unfortunately, Cic. Off. 3, 29, 105.