I.v. dep. n. and a. (act. access. form ‡ commŏro , āre, acc. to Prisc. p. 797 P.).
I. Neutr.
A. Prop., to stop somewhere, to tarry, linger, abide, sojourn, remain, stay (class.; “most freq. in Cic. (about thirty times) and in Quint.): Romae,” Cic. Quint. 6, 23; id. Att. 5, 12, 3: “Ephesi,” id. Fam. 3, 5, 5: “Asturae,” id. ib. 6, 19, 2: “Brundisii,” Suet. Aug. 17: “ibidem,” Cic. Clu. 13, 37: “hic,” Quint. 4, 2, 22: “ad Helorum,” Cic. Verr. 2, 5, 36, § 95 (ad Cybistra, id. Fam. 15, 4, 6; B. and K. moratus): circum istaec loca, Pompon. ap. Cic. Att. 8, 12, C, 1: “apud aliquem,” Cic. Imp. Pomp. 5, 13: “apud Alyziam,” id. Fam. 16, 3, 1: “in tam miserā vitā,” id. Q. Fr. 1, 3, 6.—Absol.: “Milo paulisper, dum se uxor comparat, commoratus est,” Cic. Mil. 10, 28: “commorandi natura devorsorium nobis, non habitandi locum dedit,” id. Sen. 23, 84: “quaesivit... an tardare ac commorari te melius esset,” id. ad Brut. 1, 18, 1: “paulisper consistere et commorari,” id. Rosc. Com. 16, 48; Suet. Tib. 11.—Of things: “commorantes menses trahere,” bring in, Plin. 22, 25, 71, § 147.—
B. Trop. (mostly with in or absol.; only once with cum): “consilium diutius in armis civilibus commorandi,” Cic. Fam. 6, 10, 1; Quint. 8, 3, 46: “cum singulis paene syllabis,” id. 8, prooem. § 31: “in componendā togā,” id. 11, 3, 156.—Of discourse: “ut haereat in eādem commoreturque sententiā,” to dwell upon, Cic. Or. 40, 137 (quoted by Quint. 9, 1, 41); cf. id. de Or. 2, 72, 292: “fortasse supervacaneum fuerit hic commorari,” Quint. 4, 2, 22. —Absol.: “ipsa mihi veritas manum injecit et paulisper consistere et commorari cogit,” Cic. Rosc. Com. 16, 48.—
II. Act., to stop, detain, retard one (ante- and post-class.).— “Prop.: an te auspicium conmoratum est?” Plaut. Am. 2, 2, 58: “me nunc conmoror, has foris quom non ferio,” id. Ps. 4, 7, 35: “cantharum,” id. Men. 1, 2, 64; Sen. Contr. 2, 14, 10; Isid. Orig. 11, 3, 31.