I.to murmur to one's self or with others (very rare).
I. Act. form: “clauso commurmurat ore,” Sil. 15, 821: “(ciconiae) congregatae inter se commurmurant,” Plin. 10, 23, 31, § 62.—
II. Dep. form: ut scriba secum ipse commurmuratus sit, Cic. Pis. 25, 61: commurmurantur αὐτοί, Varr. ap. Non. p. 178, 9 (Sat. Men. 64, 8).