I.a collection of people, an association, gathering, union, meeting, assembly, = coetus (class.).
I. In gen.: “videre ambas in uno concilio,” Plaut. Mil. 2, 2, 96; id. Clst. 4, 2, 33: “Camenarum cum Egeria,” Liv. 1, 21, 3: “ab sede piorum, coetu concilioque abigi,” id. 2, 38, 4: “pastorum,” Cic. Off. 3, 9, 38: “deorum,” id. Tusc. 1, 30, 72; id. Div. 1, 24, 49; cf. “caelestium,” id. Off. 3, 5, 25: “divinum animorum,” id. Sen. 23, 84: “concilia coetusque hominum jure sociati, quae civitates appellantur,” id. Rep. 6, 13, 13: “(Cyclopum) Concilium horrendum,” Verg. A. 3, 679: “amoena piorum Concilia,” id. ib. 5, 735: “Musarum,” Stat. Th. 6, 355: “mulierum,” id. ib. 3, 178.—Poet. of animals: “inque ferarum Concilio medius sedebat,” Ov. M. 10, 144; “and trop.: tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere,” id. Fin. 2, 4, 12.—
II. Esp.
A. An assembly for consultation, a council (in concreto; on the contrary consilium signifies the counsel in abstracto that is taken in such an assembly. The meanings, however, often pass over to each other; hence in MSS. and edd. a freq. confusion of the two words; cf. “consilium),” Caes. B. G. 1, 30 fin.; cf. id. ib. 7, 1: “(opiniones), quae in senatu, quae apud populum, quae in omni coetu concilioque proferendae sunt,” Cic. Fin. 2, 24, 77: “inire,” Plaut. Capt. 3, 1, 33: “habere,” id. Mil. 3, 1, 3: “convocare,” Caes. B. G. 1, 40; 2, 10; 3, 3: “vocare,” Verg. A. 10, 2: “cogere,” id. ib. 11, 304: “dimittere,” Caes. B. G. 1, 18; 1, 33 al.; Cic. Leg. 2, 12, 31 al.: “transferre Lutetiam,” Caes. B. G. 6, 3: “in posterum diem differre,” Curt. 6, 11, 9: “dare legatis,” Liv. 43, 17, 7: “indicere,” id. 1, 50, 4: “constituere diem concilio,” Caes. B. G. 1, 30: “Messene ab Achaeis, quod concilii eorum recusaret esse, oppugnari coepta est,” i. e. a member of the Achaian league, Liv. 36, 31, 1: “concilio excesserunt,” id. 32, 22, 12: sanctum Patrum, * Hor. C. 4, 5, 4 et saep.—
B. A close conjunction, i. e. union, connection (esp. freq. in Lucr.): “coetu concilioque Nil facient (primordia rerum), etc.,” Lucr. 2, 920: “materiaï concilium,” id. 1, 518: “in concilium coire,” id. 2, 564 sq.; cf. id. 1, 772; 1, 1081; 2, 565.—Transf., a bond of union, tie: “hoc mihi tecum concilium manebit,” Ov. M. 1, 710.—
2. A sexual union, coition: “corporalia,” Arn. 2, 54; cf.: “primordia quae genitali Concilio possent arceri,” Lucr. 1, 183. —
(β).
(As an incentive to this.) The blossom of the plant iasione, Plin. 22, 22, 39, § 82.