I.an agreement, stipulation, condition, compact, proposition, terms, demand.
I. Prop.
(α).
Absol.: “alicui condicionem ferre,” to offer terms, Plaut. Rud. 5, 3, 51; cf. id. ib. 4, 3, 91 sq.; id. Mil. 4, 1, 6; id. Men. 4, 2, 24; Liv. 37, 45, 13 al.: “cognitis suis postulatis atque aequitate condicionum perspectā,” Caes. B. G. 1, 40; Cic. Caecin. 14, 40: “non respuit condicionem,” Caes. B. G. 1, 42; so Cic. Cael. 6, 14: “ne si pax cum Romanis fieret, ipse per condiciones ad supplicium traderetur,” Sall. J. 61 fin.: “condiciones pacis, quas adfertis, si accepero,” Curt. 4, 11, 19: “posse condicionibus bellum poni,” Sall. J. 112, 1: “dum de condicionibus tractat,” Nep. Eum. 5 fin.: “his condicionibus conpositā pace,” Liv. 2, 13, 4: “aliquot populos aut vi subegit aut condicionibus in societatem accepit,” id. 9, 15, 2: “ex quā condicione,” in consequence of, id. 23, 35, 9: “sub condicionibus eis pacem agere,” id. 21, 12, 4: “accipe sub certā condicione preces,” Ov. F. 4, 320: “sub condicione,” conditionally, Liv. 6, 40, 8 Weissenb. ad loc.; usu. without a prep.: “eā enim condicione acceperas,” Cic. Tusc. 1, 39, 93: “eādem condicione,” id. Div. 2, 44, 93; id. Or. 71, 235; Cic. Verr. 2, 3, 6, § 12; Sall. J. 79, 8: “istā quidem condicione,” id. de Or. 2, 7, 27: “nullā condicione,” Cic. Verr. 2, 1, 52, § 137: “ullā condicione,” id. Fl. 18, 43: “his legibus, his condicionibus erit quisquam tam stultus, etc.,” Cic. Verr. 2, 3, 29, § 70.—
(β).
With ut or ne: fert illam condicionem, ut ambo exercitus tradant, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 2: “eā accepisse condicione, ut, etc.,” Auct. Her. 4, 24, 34: “hac condicione, ut, etc.,” Cic. Rosc. Com. 13, 38; Phaedr. 4, 5, 8; Suet. Galb. 15; id. Vit. 15: “jubere ei praemium tribui sed eā condicione, ne quid postea scriberet,” Cic. Arch. 10, 25 B. and K.: “permisit eā solā condicione, ne, etc.,” Suet. Tib. 26: “fecit pacem his condicionibus: ne qui, etc.,” Nep. Thras. 3, 1; so Liv. 23, 7, 1; Suet. Tib. 13 al.—
(γ).
With si (rare; not in Cic.): librum tibi eā condicione daret, si reciperes te correcturum, Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 4; Suet. Caes. 68; id. Claud. 24; id. Vit. 6.—
(δ).
With dum (rare): “jam vero istā condicione, dum mihi liceat negare, etc.,” Cic. de Or. 1, 22, 101.— Also transf. subject., free choice, option: “quorum condicio erat,” who had their choice, Plin. 36, 5, 4, § 20.—From the conditions made in marriage,
B. Esp., a marriage, match; sometimes, by meton., = the person married (freq. and class.).
1. In an honorable sense, in full: “condicio uxoria,” Cic. Lael. 10, 34; usu. alone: tu condicionem hanc accipe; “ausculta mihi, Atque eam desponde mihi,” Plaut. Aul. 2, 2, 60; so id. ib. 3, 5, 2; id. Stich. 1, 2, 61: “ut eam in se dignam condicionem conlocem,” id. Trin. 1, 2, 122: “hanc condicionem si quoi tulero extrario,” Ter. Phorm. 4, 1, 13: “aliam quaerere,” Cic. Phil. 2, 38, 99: “condicionem filiae quaerendam esse,” Liv. 3, 45, 11; Nep. Att. 12, 1: “alicui deferre,” Suet. Caes. 27; id. Aug. 63; Plin. Ep. 1, 10, 8; 1, 14, 9; Mart. 3, 33; 5, 17; Just. 11, 7, 8.—Hence, in the jurists, the formula of separation: “condicione tuā non utor,” I will not have you, Dig. 24, 2, 2. —
2. In a bad sense, an amour, the relation of lover or mistress: “accepit condicionem, dein quaestum occipit,” Ter. And. 1, 1, 52; cf.: “quae tibi Condicio nova, luculenta, fertur per me,” id. Mil. 4, 1, 5; and hence, meton., a lover, paramour: “habeo hortos ... hinc licet condiciones cottidie legas,” Cic. Cael. 15, 36; Suet. Aug. 69; Capitol. Anton. Phil. 19; Lampr. Elag. 5, 8.—
II. In gen., the external position, situation, condition, rank, place, circumstances (very freq. and class.).
A. Of persons: “est haec condicio liberorum populorum. etc.,” Cic. Planc. 4, 11: “condicio infirma et fortuna servorum,” id. Off. 1, 13, 41; cf.: “tolerabilis servitutis,” id. Cat. 4, 8, 16: “condicione eo meliore est senex quam adulescens,” id. Sen. 19, 68: “humana,” id. Tusc. 1, 8, 15: “ista condicio est testium, ut quibus creditum non sit negantibus, eisdem credatur dicentibus,” id. Rab. Post. 12, 35: “alia oratoris,” Quint. 10, 3, 8; 3, 8, 37: “alicujus condicio vitaque,” id. 3, 8, 50: abjectae extremaeque sortis. Suet. Calig. 35: fuit intactis quoque cura condicione super communi, solicitude concerning their common condition or circumstances, Hor. Ep. 2, 1, 152; Cic. Cat. 3, 1, 2; Sen. Ot. Sap. 31, 1; Quint. Decl. 308; Lact. 3, 28, 5.—
B. Of things, a situation, condition, nature, mode, manner: “quae consuerint gigni gignentur eādem Condicione,” Lucr. 2, 301: “agri,” Cic. Agr. 2, 21, 57: “frumenti,” Plin. 24, 17, 101, § 158: aliquam vitae sequi, mode or manner of living, Cic. Rab. Post. 7, 16: “earum (frugum) cultus et condiciones tradere,” id. Div. 1, 51, 116 B. and K.; cf.: “haec vivendi,” Hor. S. 2, 8, 65: “diversa causarum inter ipsas,” Quint. 10, 2, 23: “duplex ejus disceptationis,” id. 7, 5, 2: “litium,” id. 5, 1, 3; cf. id. 10, 1, 36: “vel temporum vel locorum,” id. 12, 10, 2 et saep.