I.to burn, consume by fire (freq. and class.; cf. comburo).
I. In gen.: “ignis silvas cremarat,” Lucr. 5, 1242; cf.: “poëtam igni,” Suet. Calig. 27 fin.: “omnes collegas suos vivos,” Val. Max. 6, 3, 2; Curt. 4, 8, 9: “damnatum poenam sequi oportebat, ut igni cremaretur,” Caes. B. G. 1, 4; Curt. 8, 9, 32; 5, 6, 7: “urbem incendiis,” Plin. 17, 1, 1, § 5: “cremare et diruere urbem,” Liv. 28, 19, 12: “Ilium,” Hor. C. 4, 4, 53: “lectum,” Suet. Caes. 84: “libros,” id. Aug. 31: “frondem et herbas,” Ov. M. 6, 457: “rates,” id. ib. 14, 85 et saep.: “in cinerem,” Plin. 20, 5, 20, § 41.—
II. In partic.
A. Of the burning of the dead: “primus (Sulla) e patriciis Corneliis igni voluit cremari,” Cic. Leg. 2, 22, 57: “mortali corpore cremato,” id. Div. 1, 23, 47: “cujus (Catonis) a me corpus est crematum,” id. Sen. 23, 84; Plin. 7, 54, 55, § 187; Tac. G. 27; Suet. Aug. 100; Hor. Epod. 17, 79 et saep.—
C. Of things devoted, Liv. 41, 12, 6; 10, 29, 18.