I.to decorate, adorn, embellish, grace, beautify (class, and freq.).
I. Lit., with abl.: “Larem corona nostrum decorari volo,” Plaut. Trin. 1, 2, 1: “oppidum ex pecunia sua locis communibus monumentisque,” Cic. Verr. 2, 2, 46; Verg. A. 6, 217: “templa novo saxo,” Hor. Od. 2, 15, 20: “dissignatorem lictoribus atris,” surrounds, id. Ep. 1, 7, 6, etc.: “quae tuos digitos decorat,” Plaut. Mil. 4, 2, 58; cf. so without abl., Tib. 2, 2, 6: “nescias an te generum beati Phyllidis flavae decorent parentes,” Hor. Od. 2, 4, 14; Liv. 1, 26 et saep. —
II. Trop., to decorate, distinguish, honor, with abl.: nemo me lacrumis decoret nec funera fletu Faxit, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34; cf.: “egregias animas ... decorate supremis Muneribus,” Verg. A. 11, 25: “quem populus R. singularibus honoribus decorasset,” Cic. Balb. 6 fin.; cf.: “aliquem amplissimis honoribus et praemiis,” id. de Or. 1, 54, 232: “O clementiam admirabilem atque omni laude decorandam!” id. Lig. 2 fin.: “delubra deorum pietate, domos suas gloriā,” Sall. C. 12, 4: “nec prave factis decorari versibus opto,” Hor. Ep. 2, 1, 266: “inani vocis sono decoratum,” Cic. Tusc. 5, 41, 119 et saep. —Without abl.: “quam (remp.) ipse decorarat atque auxerat,” id. Pis. 12, 27; id. Brut. 75, 265: “bene nummatum decorat Suadela Venusque,” Hor. Ep. 1, 6, 38.—Hence, dĕ-cŏrātus , a, um, P. a., adorned, beautiful.—In sup.: orationes, Boeth. Arist. Elench. Soph. 1, 12, p. 743.