I.that may be dissolved, dissoluble: “mortale omne animal et dissolubile et dividuum sit necesse est,” Cic. N. D. 3, 12, 29: “coagmentatio,” id. ib. 1, 8, 20; Lact. 2, 8, 39; 4, 8, 10.— Comp.: “mutabilius et dissolubilius,” Aug. de Genes. 8.
dissŏlūbĭlis , e, adj. dissolvo,