I.to form, fashion, shape (rare but class.).
I. Lit.: “mundum ea forma figuravit, qua una omnes reliquae formae concluduntur,” Cic. Univ. 6: “aes in habitum statuae,” Sen. Ep. 65: “medullas in lapidis naturam,” Plin. 36, 22, 45, § 161: “caseos,” id. 16, 38, 72, § 181: “barbam peregrina ratione,” Petr. 102.— Absol., Cic. N. D. 1, 39, 110.—
II. Trop.
A. In gen.: “voces lingua,” to pronounce, utter, Lucr. 4, 550; cf. id. 2, 413: “os tenerum pueri balbumque poëta figurat,” forms, trains, Hor. Ep. 2, 1, 126: “dum tempora nostra figurat,” represents, Prud. Psych. 66.—
B. In partic.
1. To imagine, fancy, picture: “qui in crepidine viderat Marium in sella figuravit,” Sen. Contr. 3, 17 med.: “quales ad bella excitanda exeunt Furiae, talem nobis iram figuremus,” Sen. Ira, 2, 35 med.: “inanes species anxio animo,” Curt. 7, 1 fin.—
2. In rhet. lang., to adorn with figures: “tam translatis verbis quam propriis figuratur oratio,” Quint. 9, 1, 9: “plurima mutatione figuramus,” id. 10, 1, 12.— Absol.: “affectus efficaciter movit, figurabat egregie,” Sen. Contr. 3 praef.—Hence, fĭgū-rātus , a, um, P. a.
A. Lit., formed, fashioned, shaped: “boum ipsa terga declarant non esse se ad onus accipiendum figurata,” Cic. N. D. 2, 63, 159: “(hominis) ita figuratum corpus,” id. Fin. 5, 12, 34: “signum in modum Liburnae figuratum,” Tac. G. 9: “venter ei, qui a periculo tutus est, reddit mollia, figurata,” well-formed stools, Cels. 2, 3; 2, 8 med.—Of a word, derived: “dicatur a Graeca voce figurata esse,” Gai. Inst. 3, 93 fin.—
B. Trop., of speech, figurative (not in Cic., but very freq. in Quint.): oratio ἐσχηματισμένη, id est figurata (opp. ἀσχημάτιστος, figuris carens), Quint. 9, 1, 13; cf. id. 8, 3, 59: “verba,” id. 8, 1, 1; 9, 2, 7: “controversiae,” id. 9, 2, 65; 88; 9, 1, 14.—Adv. (acc. to B.), figuratively; in two forms: fĭgūrāto , Tert. adv. Marc. 3, 14 al.: fĭgūrāte , Ascon. ap. Cic. Verr. 2, 6: “figuratius,” Sid. Ep. 5, 8.