I.full, own (very freq. and class.).
I. Lit.
A. Adj.: “spes mihi est vos inventuros fratres germanos duos Geminos, una matre natos et patre uno uno die,” Plaut. Men. 5, 9, 43: “frater,” id. Capt. 5, 4, 18; Ter. And. 1, 5, 57; Cic. Font. 17, 36; Cic. Verr. 2, 1, 49, § 128; v. frater; “and cf.: L. Cicero frater noster, cognatione patruelis, amore germanus,” Cic. Fin. 5, 1, 1: “soror germana,” Plaut. Aul. 2, 1, 3; id. Truc. 2, 4, 87; Cic. Mil. 27, 73; Nep. Cim. 1: “bimembres (i. e. Centauri),” Ov. M. 12, 240.—Poet., to denote intimate friendship: soror, of a nurse, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 42 Vahl.); cf. also absol.: germana, ib. (v. 48 Vahl.).—
B. Subst.: germānus , i, m., and germāna , ae, f., an own or full brother, own or full sister (rare): “nunc tu mihi es germanus pariter corpore et animo,” Ter. Ad. 5, 8, 34: “haec germanus Eryx quondam tuus arma gerebat,” Verg. A. 5, 412; Ov. M. 5, 13: “germanae justa dat ante suae,” id. F. 3, 560; id. M. 6, 613: “(Dryades) Omnes germanae Cererem cum vestibus atris Maerentes adeunt,” id. ib. 8, 781; Vulg. Gen. 27, 35 al.—Poet., of animals, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44.—In a pun with Germanus, a German: “Cimber hic fuit, a quo fratrem necatum hoc Ciceronis dicto notatum est: Germanum Cimber occidit,” Quint. 8, 3, 29; so in plur., Vell. 2, 67 fin.—
II. Transf.
A. Of or belonging to brothers and sisters, brotherly, sisterly (very rare); “nunc tu mihi amicus es in germanum modum,” Plaut. Cas. 3, 4, 25; so, “casus (fratrum),” Just. 27, 3 fin.—
B. In gen., genuine, real, actual, true (a favorite expression of Cicero): “illi veteres germanique Campani,” Cic. Agr. 2, 35, 97: “germanos se putant esse Thucydidas,” id. Or. 9, 32: “magni et germani Attici,” id. ib. 26, 90: “germani hujus artis magistri,” id. de Or. 2, 38, 160; “germani Luperci,” id. Cael. 11, 26: “scio me asinum germanum fuisse,” id. Att. 4, 5, 3: “di (te) omnes perdant, oboluisti allium, Germana illuvies, rusticus, hircus, hara suis,” Plaut. Most. 1, 1, 39: “haec est mea et hujus fratris mei germana patria: hinc enim orti stirpe antiquissima sumus,” Cic. Leg. 2, 1, 3: “ille Theodoromedes fuit germano nomine,” Plaut. Capt. 2, 2, 38: “germana justitia,” Cic. Off. 3, 17, 69: “haec germana ironia est,” id. Brut. 86, 296: “gerrae germanae,” Plaut. Poen. 1, 1, 9.—Sup.: “germanissimus Stoicus,” Cic. Ac. 2, 43, 132.—Hence, adv.: germāne , faithfully, truly: “germane fraterneque rescribere,” Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 2; August. Civ. Dei, 2, 13.