I.full of honor, honorable.
I. Regarded with honor, enjoying respect or consideration, honored, distinguished, honorable, respectable, noble, = honoratus: “qui me honore honestiorem fecit,” Plaut. Capt. 2, 3, 32: cum honos sit praemium virtutis judicio studioque civium delatum ad aliquem; “qui eum sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur, etc.,” Cic. Brut. 81, 281: “satis honestam honoratamque imaginem fore,” Liv. 36, 40, 9: magnus atque honestus, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 4; cf.: “salvi et honesti,” id. ib. 11, 2, 2: “honestus homo et nobilis,” Cic. Mur. 36, 75: “cum honesto aliquo homine,” id. Fam. 16, 9, 4: “amplae et honestae familiae,” illustrious and honorable families, id. Mur. 7, 15; cf.: homines honestis parentibus ac majoribus nati, id. Fragm. ap. Quint. 11, 1, 85: “bonis parentibus atque honesto loco natus,” id. Tusc. 5, 20, 58: “cum Sabinas honesto ortas loco virgines rapi jussit,” id. Rep. 2, 7: “loco natus honesto,” Caes. B. G. 5, 45, 2: “Polla, Nursiae honesto genere orta,” Suet. Vesp. 1: “equite Romano in primis honesto et ornato,” distinguished, eminent, Cic. Fam. 13, 14, 1; 13, 31, 1: “eques Romanus,” id. ib. 13, 62; cf.: “erant complures honesti adulescentes, senatorum filii et ordinis equestris,” Caes. B. C. 1, 51, 3: “publicani, homines honestissimi atque ornatissimi,” Cic. de Imp. Pomp. 7, 17: “homo honestissimus,” Caes. B. G. 1, 53, 6: “milites honestissimi sui generis,” id. B. C. 1, 20, 1: “virginis honestae vaticinatione,” Suet. Galb. 9 et saep.: “quia deus auctor culpae honestior erat,” Liv. 1, 4, 2: “tam grave, tam firmum, tam honestum municipium,” Cic. Fam. 13, 4, 2: “honestissimus conventus,” Quint. 1, 2, 9: “ut honestiore judicio conflictere?” more honorable, Cic. Quint. 13, 44: “dies honestissimus nobis,” id. Fam. 1, 2, 2: “atque erit illa mihi mortis honesta dies,” Prop. 3 (4), 21, 34. “honesta paupertas,” Vell. 129, 3: “omnium honestarum rerum egens,” not able to live suitably to his rank, Sall. J. 14, 17: honestis manibus omnia laetius proveniunt, i. e. of generals (cf. shortly before: “ipsorum tunc manibus imperatorum colebantur agri),” Plin. 18, 3, 4, § 19.—As substt.
1. hŏnestĭōres , um, m., men of noble birth: “qui hominem castraverit ... sive is servus sive liber sit, capite punitur: honestiores publicatis bonis in insulam deportantur,” Paul. Sent. 5, 23, 13; 1, 21, 4 sq.; “opp. humiliores,” id. ib. 5, 25, 1 sq.; Mos. et Rom. Leg. Coll. 1, 2, 2; 8, 4, 2.—
2. hŏnestum , i, n., honorable conduct, morality, virtue: “nec honesto quicquam honestius,” Cic. Fin. 4, 7, 25: “rigidi servator honesti (Cato),” Luc. 2, 389.
II. Bringing or deserving of honor, honorable, respectable, creditable, worthy, virtuous, decent, proper, becoming.
A. In gen.: “ut (civium vita) opibus firma, copiis locuples, gloria ampla, virtute honesta sit,” Cic. Att. 8, 11, 1: “in convivio moderato atque honesto,” id. Mur. 6, 13: “aequa et honesta postulatio,” id. Rosc. Am. 2, 7: “honestum ac probabile nomen,” id. Caecin. 25, 71; cf.: “ut honesta praescriptione rem turpissimam tegerent,” Caes. B. C. 3, 32, 4: “causas abeundi quaerat honestas,” Lucr. 4, 1181: “certatio,” Cic. Lael. 9, 32: “honestam rem actionemve aut non suscipere aut, etc.,” id. ib. 13, 47: “res, causa (opp. turpis),” Auct. Her. 1, 3, 5; cf.: “honesta res dividitur in rectum et laudabile,” id. 3, 2, 3: “hominum honestissimorum testimoniis non credere,” Cic. Verr. 2, 1, 49, § 128; id. Rosc. Am. 6, 16: “homines honestissimi,” id. ib. 17, 49: “quod omnium sit votum parentum, ut honestiores quam sint ipsi, liberos habeant,” Quint. 1, 1, 82: “soror,” virtuous, chaste, Hor. S. 2, 3, 58: “vita honestissima,” Cic. Rosc. Am. 17, 48; so in sup.: “labor,” Quint. 12, 7, 10: “praecepta,” id. 12, 2, 27: “testimonia,” id. 5, 11, 37: “vitae instituta sic distant, ut Cretes et Aetoli latrocinari honestum putent,” Cic. Rep. 3, 9: “honestum quibusdam rapto vivere,” Quint. 3, 7, 24: “honestius est de amicorum pecunia laborare quam de sua,” Cic. Fam. 13, 14, 2: “ut neque rectum neque honestum sit, nec fieri possit, ut, etc.,” id. Lael. 21, 76: “honestum et rectum,” id. ib. 22, 82: “honestum id intellegimus, quod tale est, ut, detracta omni utilitate, sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum possit jure laudari,” id. Fin. 2, 14, 45; cf. id. Inv. 2, 53, 159; id. Leg. 1, 18, 48: “si maritus uxorem suam in adulterio deprehensam occidit ... non inique aliquid ejus honestissimo calori permittitur, Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 10, 1: mores honestos tradere,” Juv. 6, 239.—As subst.: hŏnestum , i, n., honesty, integrity, virtue (cf.: “honor, virtus, etc.): quandoquidem honestum aut ipsa virtus est aut res gesta virtute,” id. Fin. 5, 23, 66; cf.: “sive honestum solum bonum est, ut Stoicis placet, sive quod honestum est, id ita summum bonum est, ut, etc.,” id. Off. 3, 3, 13; 1, 4, 14: “formam quidem ipsam et tamquam faciem honesti vides,” id. ib. 1, 5, 14: “omnis honesti justique disciplina,” Quint. 12, 2, 1: “honesti praesens imago,” id. 12, 1, 28: “quo (honesto) detracto quid poterit beatum intellegi?” Cic. Tusc. 5, 15, 45: “de honesto ac bono,” Quint. 2, 2, 5: “honesta ac turpia,” Cic. Leg. 1, 16, 44; 1, 17, 46: “honestis similia sunt quaedam non honesta,” id. Ac. 2, 16, 50: “in eodem pectore nullum est honestorum turpiumque consortium,” Quint. 12, 1, 4: “de honestis, justis, utilibus quaestiones,” id. 3, 6, 41.—Prov.: “honesta mors turpi vita potior,” Tac. Agr. 33: “imponit finem sapiens et rebus honestis,” Juv. 6, 444: “honestus rumor alterum est patrimonium,” Pub. Syr. 217 Rib.—
B. In partic., of personal appearance, noble, fine, handsome, beautiful (mostly poet.): “ille erat honesta facie et liberali,” Ter. Eun. 4, 4, 15; 2, 1, 24; cf.: ita me di ament, honestus est. id. ib. 3, 2, 21: “erat forma praeter ceteras honesta,” id. And. 1, 1, 96: “facies,” Suet. Tib. 68: “caput,” Verg. A. 10, 133; id. G. 2, 392: “asini,” Varr. R. R. 2, 6, 2: “(equi),” Verg. G. 3, 81: “ager honestior,” Varr. R. R. 1, 4, 2: “tunc ora rigantur honestis Imbribus (i. e. lacrimis),” Stat. Th. 2, 234.—As subst.: hŏnestum , i, n., beauty: “nec, si quid honesti est, jactat habetque palam, quaerit, quo turpia celet, = si quid pulchri habent,” Hor. S. 1, 2, 84.—Hence, adv.: hŏ-nestē .
1. (Acc. to I.) Honorably, nobly (very rare): “honeste natus,” of noble birth, Suet. Aug. 43.—Far more freq. and class.,
2. (Acc. to II.) Decently, becomingly, properly, creditably, virtuously: “neque illa matrem satis honeste tuam sequi poterit comes,” Plaut. Merc. 2, 3, 69; id. Rud. 2, 3, 77: “sic volo Te ferre (aquam) honeste, ut ego fero,” id. ib. 2, 5, 7: “unde Mundior exiret vix libertinus honeste,” Hor. S. 2, 7, 12: “ut videamur vestiti esse honeste,” Varr. L. L. 8, § 31 Müll.: “(Lucretia) tum quoque jam moriens, ne non procumbat honeste, Respicit,” Ov. F. 2, 833: “(Caesar) sinum ad ima crura deduxit, quo honestius caderet,” Suet. Caes. 82; Lucil. ap. Non. 427, 26: “valde se honeste gerunt,” Cic. Att. 6, 1, 13: “honestius hic, quam Q. Pompeius,” id. Off. 3, 30, 109: “quae in nostris rebus non satis honeste, in amicorum fiunt honestissime,” id. Lael. 16, 57: “aliquid recte honesteque dicere,” id. Rep. 1, 2: “beate et honeste vivere,” id. ib. 4, 3: “honeste vivere (opp. turpiter),” Quint. 5, 10, 24: “facere ac dicere (opp. turpiter),” id. 11, 1, 14; 10, 5, 13: “tam jejuna fames, cum possit honestius tremere, etc.,” Juv. 5, 10. iste quidem veteres inter ponetur honeste, fairly, properly, Hor. Ep. 2, 1, 43: “fastigium nunc honeste vergit in tectum inferioris porticus,” Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, 14.