I.a hurting, injuring.
I. Lit. (only in late Lat.): “si quod, absente socio, ad laesionem fecit,” Dig. 10, 3, 28: “quae non ad publicam laesionem respiciunt,” ib. 2, 14, 7, § 14: “irritat laesio dolorem,” Lact. Ira D. 17 med.: “regis,” Vulg. 1 Esdr. 4, 14: “nulla laesio est in eo quia credidit Deo,” id. Dan. 6, 23.—*
II. Rhet. t. t., a personal attack by an orator on his opponent: “purgatio, conciliatio, laesio, optatio atque exsecratio,” Cic. de Or. 3, 53, 205.