I.a praising, praise, commendation; a eulogy, panegyric.
I. In gen.: quam lauream cum tua laudatione conferrem? with your eulogy, i. e. that pronounced by you, Cic. Fam. 15, 6, 1: “felicitatem ipsam deorum immortalium judicio tribui laudationis est,” id. de Or. 2, 85, 347: “quae quidem laudatio hominis turpissimi mihi ipsi erat paene turpis,” id. Pis. 29, 72: “in omnibus laudationibus,” Quint. 11, 3, 153.—With object.-gen.: “laudationes eorum, qui sunt ab Homero laudati,” Cic. Fin. 2, 35, 116: “legis,” Quint. 7, 1, 47: “laudationes modulatae,” songs of praise, Suet. Ner. 20.—
II. In partic.
A. In a court of justice, a favorable testimony to a person's character, a eulogy, panegyric: “lectissimos viros cum legatione ad hoc judicium, et cum gravissima atque ornatissima laudatione miserunt,” Cic. Cael. 2, 5; id. Fl. 15, 36; id. Font. 2, 4: “judicialis,” Suet. Aug. 56.—
B. A funeral oration, eulogy: “funebris,” Cic. Mil. 13, 33; Quint. 3, 7, 2: “est in manibus laudatio, quam cum legimus, etc.,” Cic. de Sen. 4, 12: “nonnullae mortuorum laudationes,” id. Brut. 16, 61.—With object.-gen.: “matronarum,” Liv. 5, 50.