I.a sickness, disease, disorder, distemper, ailment, illness, malady, of body or mind (class.).
I. Corporeal: “morbum appellant totius corporis corruptionem: aegrotationem morbum cum imbecillitate: vitium cum partes corporis inter se dissident: ex quo pravitas membrorum, distortio, deformitas,” Cic. Tusc. 4, 13, 28: morbus est habitus cujusque corporis contra naturam, qui usum ejus facit deteriorem, Labeo ap. Gell. 4, 2, 3: “morbi aegrotationesque,” Cic. Tusc. 4, 10, 23: “aeger morbo gravi,” id. Cat. 1, 13, 31: “in morbo esse,” to be sick, id. Tusc. 3, 4, 9: “morbo affectum esse,” id. Div. 1, 30, 63: “corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur,” id. Fin. 1, 18, 59: “animi valentes morbo tentari non possunt, corpora possunt,” id. Tusc. 4, 14, 31: “affligi,” id. Pis. 35, 85: “urgeri,” id. Fat. 9, 17: “tabescere,” id. N. D. 3, 35, 84: “languere,” Lucr. 6, 1221: “conflictari,” Nep. Dion. 2, 4: “in morbum cadere,” to fall sick, Cic. Tusc. 1, 32, 79: “incidere,” id. Clu. 62, 175: “delabi,” id. Att. 7, 5, 1: “morbum nancisci,” Nep. Att. 21, 1: “morbo consumi,” id. Reg. 2, 1: “perire,” id. ib. 3, 3: “mori,” id. Them. 10, 4: “absumi,” Sall. J. 5, 6: “confici,” id. ib. 9, 4: “opprimi,” Cic. Clu. 7, 22: “homo aeger morbo gravi,” id. Cat. 1, 13, 31: “ex morbo convalescere,” to recover, id. Fam. 13, 29, 4: “a morbo valere,” Plaut. Ep. 1, 2, 26: “morbum depellere,” Cic. Fam. 7, 26, 2: “levare,” to alleviate, relieve, Plaut. Mil. 4, 6, 57: “amplior fit,” becomes more violent, Ter. Hec. 3, 1, 50: “adgravescit,” id. ib. 3, 2, 2: “ingravescit,” Cic. Cat. 1, 13, 31: “comitialis or major,” epilepsy, Cels. 3, 23: “regius,” the jaundice, id. 3, 24: in morbo consumat, a form of imprecation, may he spend it (the money) in sickness, Sen. Ben. 4, 39, 2.—
II. Mental.
A. Disease, a fault, vice, etc.: animi morbi sunt cupiditates immensae, et inanes, divitiarum, etc., Cic. Fin. 1, 18, 59: “morbum et insaniam,” Cic. Verr. 2, 4, 1, § 1: “nomen insaniae significat mentis aegrotationem et morbum,” id. Tusc. 3, 4, 9: “hic morbus qui est in re publicā, ingravescet,” id. Cat. 1, 13, 31: “ut, si qui aegrotet, quo morbo Barrus,” Hor. S. 1, 6, 30: “maxima pars hominum morbo jactatur eodem,” id. ib. 2, 3, 121: “qui vultu morbum incessuque fatetur,” Juv. 2, 17.—
B. Grief, sorrow, distress: “quod mulier facere incepit, nisi id efficere perpetrat, Id illi morbo, id illi senio est,” affliction, distress, Plaut. Truc. 2, 5, 12; cf.: “salvere me jubes, quoi tu abiens offers morbum?” id. As. 3, 3, 3.—
III. Trop., of trees, plants, etc.: “infestantur namque et arbores morbis,” a disease, Plin. 17, 24, 37, § 116 al.—
IV. Morbus , personified as a deity, the son of Erebus and Nox, Cic. N. D. 3, 17, 44; Hyg. Fab. praef.; Sen. Herc. Fur. 694; cf. Verg. A. 6, 275; Claud. VI. Cons. Hon. 323.