I.trembling, quaking, fearful, terrified, alarmed, timid, timorous (perhaps not in Cic.).
I. Lit.: “timida atque pavida,” Plaut. Curc. 5, 2, 49; Lucr. 5, 973: “castris se pavidus tenebat,” Liv. 3, 26: “matres,” Verg. A. 2, 489: “miles,” Tac. A. 2, 23: “pavidus semper atque anxius,” Suet. Dom. 4: “lepus,” Hor. Epod. 2, 35: “aves,” Ov. F. 1, 400: “pavida ex somno mulier,” startled out of her sleep, Liv. 1, 58, 3: “ad omnes suspiciones pavidus,” Tac. H. 2, 68: “oppidani pavidi, ne jam facta in urbem via esset, fossam ducere instituunt,” Liv. 37, 7, 7.—Comp.: quos pavidiores accepimus, Plin. 11, 37, 54, § 144.—Sup.: “intra mens pavidissima,” Sen. Ira, 1, 16, 27; Sil. 10, 65.—
(β).
With gen.: “nandi pavidus,” Tac. H. 4, 14: “offensionum non pavidus,” id. A. 4, 38: “maris,” Luc. 8, 811: “lucis,” Sen. Herc. Fur. 293: “leti,” id. ib. 1076.—
b. In neutr. adverbially: “pavidum blandita,” with fear, timorously, Ov. M. 9, 568.—
II. Transf.
A. Accompanied with fear or anxiety, anxious, disturbed: “pavidum murmur,” Luc. 5, 255: “furtum,” id. 2, 168: “fuga,” Sil. 13, 133: “quies pavida imaginibus,” Suet. Calig. 50. —
B. That produces fear, fearful, terrible, dreadful: “metus,” Ov. F. 1, 16: “lucus,” Stat. Th. 5, 567.—Adv.: păvĭdē , with fear, fearfully, timorously (rare): “timefactae religiones effugiunt animo pavide,” Lucr. 2, 45: “fugere,” Liv. 5, 39: “dicere,” Quint. 11, 3, 49.