I.“pernice,” id. 2, 635), adj. per-nitor, qs. striving or pressing through, nimble, brisk, active, agile, quick, swift, fleet (cf.: “levis, praepes, celer, promptus): pernix sum manibus,” Plaut. Mil. 3, 1, 36: “corporum pernicium,” Liv. 28, 20; Verg. A. 11, 718: “viginti milibus juvenum velocitate pernicibus,” Vell. 2, 34, 1: “conjugis adventu pernix Saturnus,” Verg. G. 3, 93: “pernicis uxor Appuli,” Hor. Epod. 2, 41: “genus,” Tac. H. 2, 13: “nuntii,” id. ib. 3, 40: “pedibus celerem et pernicibus alis,” Verg. A. 4, 180: “temporis pernicissimi celeritas,” Sen. Ep. 108, 27: “saltus,” Plin. 9, 47, 71, § 154.—
(β).
With inf.: “amata relinquere pernix,” Hor. A. P. 165.—Hence, adv.: pernīcĭter , nimbly, quickly, swiftly, Plaut. Am. 5, 1, 63: “equo desilire,” Liv. 26, 4: “exilire,” Cat. 61, 8: “alites alte perniciterque volantes,” Plin. 8, 14, 14, § 36.