I.a betrayer, traitor (class.): “cum senatus duces nullos ac pro ducibus proditores haberet,” Cic. Sest. 15, 35: “proditor patriae,” id. Fin. 3, 19, 64; id. Fam. 12, 3, 2: “disciplinae,” Liv. 2, 59.—Poet., transf.: “risus proditor latentis puellae,” betraying, treacherous, Hor. C. 1, 9, 21.
prōdĭtor , ōris, m. prodo,