I.adjj. [puteo], rotten, decaying, putrefying, stinking, putrid.
I. Lit.: “palus puter,” fetid, Varr. R. R. 1, 8: “navis,” Prop. 2, 19, 43 (3, 20, 7): fanum, mouldering from age, ruined, Hor. Ep. 1, 10, 49: “poma,” rotten, Ov. M. 7, 585: “fervent examina putri De bove,” rotten, putrefying, id. F. 1, 379: “viscera,” id. M. 15, 365: “corpora cicatricibus putria,” Curt. 9, 3, 10; cf.: “si ulcus magis putre est,” Cels. 5, 26, 33: “vomicae,” Juv. 13, 95: “putres artus et tabida cruore manantia membra,” Val. Max. 6, 9, ext. 5: “artus,” Sil. 13, 464: cadavera, putri liquentia tabo, id. 13, 487: “moles,” id. 3, 643. —
II. Transf., in gen., loose, crumbling, friable, mellow, soft, flabby, etc.: “glaeba,” crumbling, Verg. G. 1, 44: “tellus,” Prop. 4 (5), 3, 39. “campus,” Verg. A. 8, 596: “harena,” Stat. S. 4, 3, 126; Luc. 8, 830: “ager pinguis ac putris,” Col. 2, 1: “solum,” id. 2, 10, 18; Verg. G. 2, 204: “lapis,” friable, Plin. Ep. 10, 39 (48), 2: “mammae,” flabby, Hor. Epod. 8, 7: “oculi,” languishing, id. C. 1, 36, 17; cf.: “ille in Venerem est putris,” Pers. 5, 58: “anima, i. q. senilis,” withered, old, Prop. 4 (5), 5, 67.