I.pron. interrog. [quis-nam], who, which, what pray (class.).
I. In direct interrogation: “quisnam igitur tuebitur P. Scipionis memoriam mortui?” Cic. Verr. 2, 4, 36, § 80: “sed earum artificem quem? Quemnam?” id. ib. 2, 4, 3, § 5: cruciatur cor mihi et metuo. Ca. Quidnam id est? Plaut. Trin. 5, 2, 45: “sed quidnam Pamphilum exanimatum video?” for what pray? why pray? Ter. And. 1, 4, 7; id. Ad. 3, 2, 7; id. And. 2, 6, 18: “quisnam igitur liber?” Hor. S. 2, 7, 83.— Sometimes joined, pleon., with num: “num quidnam amplius tibi cum illā fuit?” pray had you nothing further to do with her? Ter. And. 2, 1, 25: “num quisnam praeterea? nemo est,” any body else? Cic. Rosc. Am. 37, 107: “num quidnam, Crassus inquit, novi?” is there any thing new? id. de Or. 2, 3, 13.— “Sometimes separated: in aedibus quid tibi meis nam erat negoti?” Plaut. Aul. 3, 2, 13: “quid tu, malum, nam me retrahis?” id. Rud. 4, 3, 8; id. Bacch. 5, 1, 26.— Quisnam as fem.: “quis ea est nam optuma?” Plaut. Aul. 2, 1, 16.— “In the poets nam sometimes stands before quis: nam quae haec anus est?” Ter. Phorm. 5, 1, 5: “nam quis te nostras Jussit adire domos?” Verg. G. 4, 445. —