rāvus , a, um, adj. root ru-; Sanscr. aru-, to bellow; Lat. rudens, etc.; cf. raucus,
I.hoarse: rava vox rauca et parum liquida, proxime canum latratum sonans, Paul. ex Fest. p. 283 Müll. So in only a single (post-class.) example: “ciereravosCantus,” Sid. Ep. 8, 11in carm. fin.