I.in fact, in reality, actually, really (an old word, which does not occur after Cic.): “reapse est re ipsā,” Fest. p. 278 Müll.; Plaut. Truc. 4, 3, 41: “earum ipsarum rerum reapse, non oratione perfectio,” Cic. Rep. 1, 2, 2: “ut reapse cerneretur, quale esset id, quod, etc.,” id. ib. 2, 39, 66; cf. Sen. Ep. 108, 32: “obiciuntur etiam saepe formae, quae reapse nullae sunt, speciem autem offerunt,” Cic. Div. 1, 37, 81: “non perinde, ut est reapse, ex litteris perspicere potuisti,” id. Fam. 9, 15, 1: “quod idem reapse primum est,” id. Fin. 5, 10, 27.
This text is part of:
View text chunked by:
rēapse , adv. contr. from re and eapse, an old form for ipsā; hence in tmesi: reque eapse, Scip. Afr. ap. Fest. p. 286, 3; cf. ipse init.,