I. To be well, or in good health; so in the verb. finit. only once in a lusus verbb. with the foll.; v. II. 1. fin.—
II. In partic., as a term of salutation.
1. Salve, salveto, salvete, God save you; how are you? I hope you are well; and, salvere jubeo, I bid you good-day, goodday, welcome, etc. (very freq. and class.; cf.: haveo, valeo): Ly. Charmidem Lysiteles salutat. Ca. Non ego sum salutis dignus? Ly. Immo salve, Callicles, Plaut. Trin. 5, 2, 29: Ph. Curculio exoptate, salve. Cu. Salve. Ph. Salvum gaudeo te advenire, id. Curc. 2, 3, 27: Cr. O Mysis, salve. My. Salvus sis, Crito, Ter. And. 4, 5, 7: He. Ergasile, salve. Er. Di te bene ament, Hegio, Plaut. Capt. 1, 2, 35: Am. Salve, adulescens. Sc. Et tu multum salveto, adulescentula, id. Rud. 2, 4, 3: Pl. Pater, salveto, amboque adeo. Dac. Salvos sies, id. ib. 1, 2, 15: Le. Gymnasium flagri, salveto. Li. Quid agis, custos carceris? id. As. 2, 2, 31; cf. id. Curc. 2, 1, 19: “accessi ad adulescentes in foro: Salvete, inquam, etc.,” id. Capt. 3, 1, 19: “salvete, Athenae, te video libens,” id. Stich. 5, 2, 1: “salvete, fures maritimi,” id. Rud. 2, 2, 5: “ibo advorsum ... Jubeo te salvere voce summā,” id. As. 2, 2, 30: “salvere jussi,” id. ib. 2, 4, 4: “jusseram salvere te,” id. Curc. 4, 4, 4: Dionysium jube salvere, greet (for me), Cic. Att. 4, 14, 2; cf.: “Alexin salvere jubeas velim,” id. ib. 7, 7, 7: “salvere jubet prior,” Hor. Ep. 1, 7, 66: “regem parentemque urbis Romanae salvere omnes jubent,” Liv. 1, 16.—Hence, also, once, salvebis, i. e. you are saluted: “salvebis a meo Cicerone,” Cic. Att. 6, 2, 10.—Of a salutation, i. e. adoration of a divinity: “salve, vera Jovis proles (sc. Hercules),” Verg. A. 8, 301.—Poet., in a solemn address to any revered object: “salve, magna parens frugum, Saturnia tellus,” Verg. G. 2, 173; Hor. C. 1, 32, 15: “o salve Lapithaeae gloria gentis,” Ov. M. 12, 530: “salve, laeta dies,” id. F. 1, 87.—Also on one's sneezing, God bless you! Giton ter continuo sternutavit ... Eumolpus salvere Gitona jubet, Petr. 98, 4. —In a lusus verbb. alluding to the prim. signif.: Ph. Salve. Le. Egon' salva sim, quae siti sicca sum? Plaut. Curc. 1, 2, 26; cf. infra, 2.—With a similar allusion, in the verb. finit.: As. Salve. St. Sat mihi'st tuae salutis, nihil moror, sat salveo; “Aegrotare malim, quam esse tuā salute sanior,” Plaut. Truc. 2, 2, 4 sq.—
2. Sometimes with vale, in taking leave, farewell, goodby, adieu: “vale atque salve,” Plaut. Capt. 3, 5, 86; cf.: “vale, salve,” Cic. Fam. 16, 9, 4: “salveto tu, tu vale,” Plaut. Men. 5, 9, 17; “in reply to salvus sis,” id. Stich. 2, 1, 44.— Hence, also, in bidding farewell to the dead: ideo mortuis Salve et Vale dici, non quod aut valere aut salvi esse possunt, sed quod ab his recedimus, eos numquam visuri, Varr. ap. Serv. Verg. A. 11, 97: “salve aeternum mihi, maxime Palla, Aeternumque vale,” Verg. A. 11, 97; cf.“, in imitation: salve supremum, senior mitissime patrum, Supremumque vale,” Stat. S. 3, 3, 208; Inscr. Orell. 4747.—In allusion to the literal signif. (v. supra): Ar. Salve. Ph. Salvere me jubes, quoi tu abiens affers morbum, Plaut. As. 3, 3, 3.