previous next
scriptĭto (-pto , Prisc. 825; 1224 P.), āvi, ātum, 1, v. freq. a. scribo. *
I. In gen., to write often: in palmarum foliis primo scriptitatum est, Plin. 13, 11, 21, § 69. —
II. In partic., to write, compose, etc. (usually with accessory notion of writing at one's own will, not officially or professionally; cf. Ellendt ad Cic. de Or. 2, p. 220; “class.): et haec et si quid aliud ad me scribas velim vel potius scriptites,Cic. Att. 7, 12, 6: “M. Bibulus scriptitavit accurate,wrote, composed, id. Brut. 77, 267: “multum,id. de Or. 2, 23, 97: “nisi diu multumque scriptitarit,id. ib. 1, 33, 152: “Graeci quoque ipsi sic initio scriptitarunt, ut noster Cato,used to write, id. ib. 2, 12, 51: “(primus Antonius) scriptitasse Othoni credebatur ducem se partibus offerens,Tac. H. 2, 86: “ad Primum et Varum media scriptitabat,id. ib. 3, 52: “talia sanctissimos homines scriptitasse,Plin. Ep. 5, 3, 3.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (5 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (5):
    • Cicero, Letters to Atticus, 7.12.6
    • Tacitus, Historiae, 2.86
    • Cicero, On Oratory, 2.23
    • Pliny the Younger, Epistulae, 5.3.3
    • Cicero, Brutus, 77.267
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: