I. In gen., to write often: in palmarum foliis primo scriptitatum est, Plin. 13, 11, 21, § 69. —
II. In partic., to write, compose, etc. (usually with accessory notion of writing at one's own will, not officially or professionally; cf. Ellendt ad Cic. de Or. 2, p. 220; “class.): et haec et si quid aliud ad me scribas velim vel potius scriptites,” Cic. Att. 7, 12, 6: “M. Bibulus scriptitavit accurate,” wrote, composed, id. Brut. 77, 267: “multum,” id. de Or. 2, 23, 97: “nisi diu multumque scriptitarit,” id. ib. 1, 33, 152: “Graeci quoque ipsi sic initio scriptitarunt, ut noster Cato,” used to write, id. ib. 2, 12, 51: “(primus Antonius) scriptitasse Othoni credebatur ducem se partibus offerens,” Tac. H. 2, 86: “ad Primum et Varum media scriptitabat,” id. ib. 3, 52: “talia sanctissimos homines scriptitasse,” Plin. Ep. 5, 3, 3.