I. Full of civil discord, factious, turbulent, mutinous, seditious (freq. and class.; “syn.: tumnltuosus, turbulentus): adhortari adulescentes, ut turbulenti, ut seditiosi, ut perniciosi cives velint esse,” Cic. Phil. 1, 9, 22; so, “seditiosus et turbulentus civis,” id. de Or. 2, 11, 48; cf. id. ib. 2, 31, 135: “qui pro republicā seditiosum civem toties compescuisset,” Quint. 11, 1, 40: “seditiosi tribuni plebis,” Cic. Leg. 3, 19, 44; cf.: “triumviri seditiosissimi,” id. Rep. 1, 19, 31: “seditiosissimus quisque,” Tac. A. 1, 44; id. H. 2, 66; 4, 34; Suet. Caes. 70.—Esp. of language: “in summam invidiain contionibus cum cottidianis seditiosis et turbulentis adduxerat,” Cic. Clu. 37, 103: “seditiosa atque improba oratio,” Caes. B. G. 1, 17: “seditiosissima oratio, Auct. B. Afr. 28, 2: seditiosae voces,” Liv. 6, 20; Tac. H. 3, 50: “seditiosis vocibus regem increpare,” Curt. 9, 4, 16; 10, 2, 12: “seditiosior contio (Q. Pompeii),” Ascon. Cic. Mil. 17, 45, p. 49 Orell.: “tribunatus L. Saturnini,” Suet. Caes. 12.—
II. Transf.
a. In gen., quarrelsome: “ego illam (Clodiam) odi. Ea est enim seditiosa: ea cum viro bellum gerit, etc.,” Cic. Att. 2, 1, 5.—
b. Exposed to discord, troubled: “seditiosa ac tumultuosa vita,” Cic. Inv. 1, 3, 4.—Adv.: sēdĭtĭōsē , seditiously (acc. to I.), Cic. Clu. 1, 2; id. Mil. 3, 8; Liv. 4, 6; Tac. A. 3, 12.—Comp., Tac. H. 5, 12.—Sup., Cic. Att. 2, 21, 5.