I.dirty, unclean, impure (class.; syn.: immundus, impurus, obscenus).
I. Lit.: “res,” Lucr. 6, 782; cf.: rem spurcissimam gustare, Varr. ap. Non. 394, 11: “quaeque aspectu sunt spurca et odore,” Lucil. ib. 394, 25: “saliva,” Cat. 78, 8; 99, 10: “ager,” Col. 1, praef. § “25: spurcum atque pollutum vas,” Gell. 17, 19, 4; App. M. 1, p. 108, 21: “si quid est urinā spurcius,” Gell. 17, 19, 4: tempestas spurcissima, Cic. Fragm. ap. Non. 394, 9: “spurcatissimis tempestatibus,” Suet. Caes. 60: “spurcum vinum est, quod sacris adhiberi non licet, ut ait Labeo Antistius, cui aqua admixta est defrutumve aut igne tactum est, mustumve antequam defervescat,” Fest. p. 348 Müll.; cf. Isid. Orig. 20, 3.—Of obscene defilement: “noctes,” Plaut. As. 4, 1, 62; cf. “lupae,” Mart. 1, 35, 8.—
II. Trop., of character or condition, foul, base, low, mean, common: Samnis, spurcus homo, Lucil. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 41: lictor, Varr. ap. Non. 394 5: “Dama,” Hor. S. 2, 5, 18: “QVAESTVS, i. e. lenocinium,” Inscr. Murat. 1773, 8.—Comp.: “nihil est te spurcius uno,” Mart. 4, 56, 3.—Sup.: “capita taeterrima et spurcissima,” Cic. Phil. 11, 1, 1: “homo avarissime et spurcissime,” Cic. Verr. 2, 1, 37, § 94: “homo spurcissimae vitae ac defamatissimae,” Gell. 14, 2, 10: “praeferendam esse spurcissimam mortem servituti mundissimae,” Sen. Ep. 70, 21: spurca ingenii vestigia, Afran. ap. Non. 393, 27.—Hence, adv.: spurcē , dirtily, impurely.
1. Lit.: “sus in pabulatione spurce versatur,” Col. 7, 9, 14.—
2. Trop., basely, meanly, villanously: “spurce factum,” Auct. Her. 1, 5, 8: “qui in illam miseram tam spurce, tam impie dixeris,” i. e. hast charged her with unchastity, Cic. Phil. 2, 38, 99 fin.—Comp.: spurcius nos quam alios opicos appellatione foedant, Cato ap. Plin. 29, 1, 7, § 14.—Sup.: “perscribere spurcissime,” Cic. Att. 11, 13, 2.