I.an impropriety in language, a solecism (ante- and post-class.): soloecismus Latino vocabulo a Sinnio Capitone ejusdemque aetatis aliis imparilitas appellatus, vetustioribus Latinis stribligo dicebatur, a versurā videlicet et pravitate tortuosae orationis, tamquam strobiligo quaedam, Gell. 5, 20, 1; Arn. 1, 36.
striblīgo and stribĭlīgo , ĭnis, f. perh. kindr. with στρεβλός, twisted, awry,