I.sweet, pleasant, agreeable, grateful, delightful (freq. and class.; cf.: dulcis, jucundus).
I. As affecting the senses: “quod suave est aliis, aliis fit amarum,” Lucr. 4, 658: “odor suavis et jucundus,” Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23: “elixus esse quam assus soleo suavior,” Plaut. Most. 5, 1, 66: “vidimus et merulas poni et sine clune palumbes, Suaves res, si, etc.,” Hor. S. 2, 8, 92: “suaviores aquae,” Plin. 20, 11, 44, § 114: “radix suavissimi gustūs et odoris,” id. 25, 9, 64, § 110: “spiritus unguenti,” Lucr. 3, 223: “tibi suavis daedala tellus Summittit flores,” id. 1, 7: “anima, Phaedr, 3, 1, 5: suavior et lenior color,” Plin. 9, 41, 65, § 140: sonus Egeriai, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 42 Müll.: “cantus,” Plaut. Cas. 4, 3, 2: “cantatio,” id. Stich. 5, 5, 19: “sermo,” id. As. 5, 1, 8: “accentus,” Quint. 12, 10, 33: “appellatio litterarum,” id. 11, 3, 35: “vox,” Gell. 19, 9, 10: “sopor,” Lucr. 4, 453.—Poet., suave, adv., sweetly, agreeably, pleasantly: “suave locus voci resonat conclusus,” Hor. S. 1, 4, 76: “suave rubens hyacinthus,” Verg. E. 3, 63: “rubenti Murice,” id. ib. 4, 43.—
II. As affecting the mind or feelings (cf.: gratus, jucundus): doctus, fidelis, Suavis homo, facundus, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 250 Vahl.); so, “homo,” Ter. Phorm. 2, 3, 64: “mea suavis, amabilis, amoena Stephanium,” Plaut. Stich. 5, 4, 54: “comes, benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur, qui erranti comiter monstrant viam, benigne, non gravate,” Cic. Balb. 16, 36; cf.: “suavis, sicut fuit, videri maluit quam gravis,” id. Brut. 9, 38: “amor suavissimus,” Plaut. Cist. 1, 3, 45: “amicitia,” Lucr. 1, 141: “inter nos conjunctio,” Cic. Fam. 13, 26, 1: “suavis suaviatio,” Plaut. Bacch. 1, 2, 12; id. Ps. 1, 1, 63: “hunc diem suavem Meum natalem agitemus amoenum,” id. Pers. 5, 1, 16: “modus,” id. Cist. 1, 1, 17.—Suave est with subj.-clause: “ut rei servire suave est!” Plaut. Truc. 2, 3, 21: “tibi porro ut non sit suave vivere,” Ter. Heaut. 3, 1, 73: “suave, mari magno ... E terrā magnum alterius spectare laborem,” Lucr. 2, 1: non quin mihi suavissimum sit ... tuae memoriae dare operam, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 1.—Hence, adv.: suāvĭ-ter , sweetly, agreeably, pleasantly, delightfully (class.).
1. To the senses: “video quam suaviter voluptas sensibus nostris blandiatur,” Cic. Ac. 2, 45, 139: “nec tam bene quam suaviter loquendo,” id. de Or. 3, 11, 43; cf. “dicere,” id. Brut. 29, 110.—Sup.: “suavissime legere,” Plin. Ep. 3, 15, 3: “peucedanum odore suaviter gravi,” Plin. 25, 9, 70, § 118.—
2. To the mind, etc.: “secunda jucunde ac suaviter meminerimus,” Cic. Fin. 1, 17, 57: “epistula copiose et suaviter scripta,” id. Fam. 15, 21, 4; cf. sup.: “litterae suavissime scriptae,” id. ib. 13, 18, 1: “quid agis, dulcissime rerum? Suaviter, ut nunc est, inquam,” Hor. S. 1, 9, 5; Petr. 71, 10; 75, 8: “sicut tu amicissime et suavissime optas,” Cic. Fam. 3, 12.