I. Lit., as t. t. of the agrimensores, that is cut off and left remaining, in surveying lands.— Subst.: subsĭcīvum , i, n., a remainder or small patch of land, etc.: “subsiciva, quae divisis per veteranos agris carptim superfuerunt, etc.,” Suet. Dom. 9 fin.; Auct. Rei Agr. ap. Goes. p. 17; 23; “39: mensores nonnumquam dicunt in subsicivum esse unciam agri, etc.,” Varr. R. R. 1, 10, 2.—
II. Transf., of time, that remains over and above the principal occupation, etc.; over-, odd, extra (class.): “subsiciva quaedam tempora incurrunt, quae ego perire non patior,” spare time, leisure hours, odd hours, Cic. Leg. 1, 3, 9; cf. Plin. H. N. praef. § 18 Sillig: aliquid subsicivi temporis, Plin. Ep. 3, 15, 1: “tempora (with subsecundaria), Gell. N. A. praef. § 23: tempus,” id. 18, 10, 8: “haec temporum velut subsiciva,” Quint. 1, 12, 13. —
B. Of that which is done in extra time, etc., accessory work, over-work: opera, Lucil. ap. Non. 175, 22; so in plur.: “subsicivis operis, ut aiunt,” Cic. de Or. 2, 89, 364: “operae,” id. Phil. 2, 8, 20: “(philosophia) non est res subsiciva, ordinaria est,” i. e. a thing to be attended to at odd times, Sen. Ep. 53, 10. —
C. In gen., remaining over, occasional, incidental: “una tantum subsiciva solicitudo nobis relicta est,” App. M. 3, p. 132, 41; 8, p. 212, 9: “quam (Italiam) subsicivam Graeciam fecit,” id. Mag. p. 294, 23: succisiva proles, Lact. Opif. Dei, 12, 15 Bünem.; Arn. 5, 30: “vivacitas illic aeterna est, hic caduca et subsiciva,” App. de Deo Socr. 4, p. 44, 7.