I.near, neighboring, in the neighborhood or vicinity.
I. Lit.
A. Adj. (mostly poet.; cf.: “contiguus, finitimus): taberna,” Hor. Ep. 1, 14, 24: “silva,” id. C. 3, 29, 39: “oppidum,” id. Epod. 5, 44: “urbes,” id. A. P. 66; Verg. G. 1, 510: “sedes astris,” id. A. 5, 759: “caelo Olympum,” Tib. 4, 1, 131: “heu quam vicina est ultima terra mihi!” Ov. Tr. 3, 4, 52: “bellum,” Liv. 1, 14, 6.—Poet.: “jurgia,” i.e. of neighbors, Hor. Ep. 2, 2, 171.—With gen.: “ora vicina perusti aetheris,” Luc. 9, 432.—Comp.: “ni convexa foret (terra), parti vicinior esset,” Ov. F. 6, 275.—
B. Substt.
1. vīcīnus , i, m., a neighbor (the predom. signif. of the word): “Eutychus Tuus ... vicinus proximus,” Plaut. Merc. 2, 4, 7; so, “proximus,” Cic. Cat. 2, 10, 21; Dig. 50, 15, 4: “ceteri finitimi ac vicini,” Cic. Sull. 20, 58: “vel tribules vel vicinos meos,” id. Rosc. Am. 16, 47: “si te interioribus vicinis tuis anteponis,” id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7: “bonus sane vicinus,” Hor. Ep. 2, 2, 132: “vicine Palaemon,” Verg. E. 3, 53.—
b. Transf., of time, a contemporary: Tertullianus vicinus eorum temporum, Hier. Script. Eccl. Luc.—
2. vīcīna , ae, f., a neighbor: “ego huc transeo in proximum ad meam vicinam,” Plaut. Cas. 2, 1, 2; 3, 3, 16; Ter. And. 1, 1, 78; id. Hec. 4, 4, 98; Quint. 5, 11, 28; Hor. C. 3, 19, 24.—With gen.: “Fides in Capitolio vicina Jovis,” Cic. Off. 3, 29, 104: “anus vicina loci,” Ov. F. 6, 399.—
3. vīcīnum , i, n., a neighboring place, the neighborhood, vicinity (mostly post-Aug.): “stellae in vicino terrae,” Plin. 2, 16, 13, § 68; so, “in vicino,” id. 6, 26, 30, § 122; Cels. 2, 6 fin.; Sen. Brev. Vit. 15, 3: “ex (e) vicino,” Col. 7, 2, 4; Plin. 23, 8, 75, § 145.—Plur.: “amnis rigans vicina,” Plin. 6, 18, 22, § 65; Ov. M. 1, 573.—With gen.: “in Syriae vicina pervenire,” Plin. 16, 32, 59, § 135.—
II. Trop., nearly resembling in quality or nature, like, similar, kindred, allied (class.): “dialecticorum scientia vicina et finitima eloquentiae,” Cic. Or. 32, 113: “vicina praedictae, sed amplior virtus,” Quint. 8, 3, 83: “in his rebus, quibus nomina sua sunt, vicinis potius uti,” id. 8, 6, 35: “vicina virtutibus vitia,” id. 8, 3, 7: quod est ὑποπτώσει vicinum, id. 9, 2, 58: “odor croco vicinus est,” Plin. 21, 9, 29, § 53; cf. id. 21, 18, 69, § 115: “cui vicinum est, non negare quod obicitur,” Quint. 6, 3, 81.—Comp.: “ferrum molle plumboque vicinius,” Plin. 34, 14, 41, § 143.—
b. Absol.: “non ex eodem sed ex diverso vicinum accipitur,” Quint. 9, 3, 68: “multum ab amethysto distat hyacinthos, tamen e vicino descendens,” Plin. 37, 9, 41, § 125 (al. ab vicino tamen colore descendens).—Hence, adv.: vīcīnē , in the neighborhood, near by (late Lat.): (fluvius) quantum crescit aquis, pisces vicinius offert, nearer by, Ven. Carm. 3, 12, 11: “vicinissime frui,” Aug. Doctr. Chr. 1, 33 fin.