ēminēns entis, adj. with comp.
P. of emineo,
standing out, projecting, prominent, high, lofty
: oculi: promunturia, Cs.: saxa, S.: genae leniter: trabes
eminentiores, Cs.: per inaequaliter
eminentia rupis,
irregular spurs
, L. — Fig.,
prominent, distinctive
: species, quae nihil habeat eminentis. —
Eminent, distinguished
: eminentior eloquentia, Ta.: oratores, Ta. — Plur
m
. as subst: sinistra erga eminentīs
interpretatio, Ta.