externus adj.
exter,
outward, external
: visio<*> vir rebus externis
laudandus,
foreign relations
.—As subst
m.
: odium in externos,
towards strangers
.— As subst
n.
: externi ne quid, H.: illa externa,
outward goods.—Of another country, foreign, strange
: opibus externis auxilio confidere,
Cs.: religio: gens, V.: amor,
for a foreigner
, O.: timor,
of a foreign enemy
, L.—As subst
m.
: Arcebat externos finibus, O.: cum externo se applicare, L.—As subst
n.
: externa libentius recordor,
foreign examples
.