terminus ī, m
1 TER-,
a boundary-line, boundary, bound, limit
: de terminis contentio: templi, L.:
possessionum.—Person.,
Termmus, the deity presiding over boundaries
, L., H., O.— Fig.,
a bound, limit, end, term
<*> in amicitiā fines, et quasi termini diligendi:
nullis terminis circumscribere aut definire ius suum: terminos pangere: gloriae,
Cu.—
An end, term
: vitae: senectutis.