In regard to the Comparison of the Adjective (see W. Fraesdorff: de Comparativi Gradus usu Plautino. Halle, 1881), two Plautine peculiarities call for notice, the pleonastic use of magis with a Comparative (see Seyffert in Bursian's Jahresbericht, 1895, p. 296), e.g. Capt. 644 “quin nihil, inquam, invenies magis hoc certo certius” (cf. Trin. 1029), and the association of aeque (adaeque) with the same Degree, e.g. Merc. 335 “homo me miserior nullust aeque, opinor.” The genesis of the phrase, common both in Plautine and classical Latin, certiorem facere ‘to inform,’ may be seen in lines like these:
- Pseud. 18 “face me certum quid tibist” ‘inform me’ (cf. scientem facere, e.g. Asin. 48, Ter. Heaut. 872 “nam te scientem faciam quidquid egero”),
- Pseud. 1097 “epistula atque imago me certum facit” ‘makes me certain,’
- Pseud. 965 “sed eccum qui ex incerto faciet mihi quod quaero certius”,
- Amph. 347 “numquid nunc es certior?”
- Cas. 694 “occisissimus sum omnium qui vivunt”,
- Trin. 397 “factius nihilo facit”,
- Poen. 581 “quin edepol condoctior sum quam tragoedi aut comici”,
- Stich. 118 “utra siet condicio pensior, virginemne an viduam habere?”,
“A. credo, exspectatus veniam familiaribus.
B. nimio edepol ille potuit exspectatior
venire qui te nuntiaret mortuum,
”- Ter. Heaut. 645 “ignoscentior”.