Is is pleonastically used (as with the Relative qui; cf. 3 above) with the Subject (or Object) of the Sentence (cf. Homeric ὅ), e.g.
- Poen. 1069 “pater tuus, is erat frater patruelis meus”,
- Poen. 302 “aurum, id fortuna invenitur, natura ingenium bonum”,
- Bacch. 387 “homini amico … ei”,
- Men. 678 “immo edepol pallam illam, amabo te, quam tibi dudum dedi, mihi eam redde”,
- Ter. Adelph. 452 (see Seyffert in Bursian's Jahresbericht, 1895, p. 301).
- Men. 107 “id quoque iam, cari qui instruuntur deserunt”,
- Men. 536 “istuc, ubi illae armillae sunt quas una dedi?”,
- Pseud. 391 “ergo utrumque, tibi nunc dilectum para ex multis [atque] exquire ex illis unum qui certus siet.”
- Poen. 840 “nam id quidem, illi, ut meditatur, verba facit emortuo”,
- Capt. 267 “ne id quidem, involucre inicere voluit”,
- Asin. 149 “at scelesta viden ut ne id quidem, me dignum esse existumat quem adeat”.